Aloes

Bardzo modne stało się ostatnio popijanie aloesu czy napojów aloesowych. Zawartość aloesu w zielonych butelkach dostępnych w sklepach spożywczych jest w nich niewielka, a działanie łagodne, jednak aloes w większych stężeniach jest wykorzystywany zarówno w farmakologii jak i kosmetologii, a jego działanie nie jest obojętne.

Po pierwsze – jest dużo gatunków aloesu. Ten stosowany w napojach to przede wszystkim Aloe vera nazywany czasem barbadensis czyli aloes zwyczajny lub barbadeński, ale jest jeszcze Aloe arborescens, czyli aloes drzewiasty i uzbrojony – Aloe ferox.

Po drugie – pod hasłem „aloes” mogą się kryć tak naprawdę trzy różne surowce o różnym działaniu:

1. Wypływający ze ściętych liści wysuszony i stężały żółty sok tzw. alona. Ma on działanie przeczyszczające – dociera do jelita grubego, gdzie ulega hydrolizie i zwiększa przepuszczalność ściany jelit dla wody wywołując rozrzedzenie zalegających mas kałowych. Jednak uwaga długotrwałe stosowanie może doprowadzić do nadmiernej utraty elektrolitów, szczególnie potasu! Alona wspomaga trawienie, ponieważ działa żółciopędnie i żółciotwórczo, oraz zwiększa wydzielanie soku żołądkowego. Hamuje także rozwój bakterii oraz wirusów.

2. Miąższ lub inaczej żel, nazywany także pulpą z aloesu zwyczajnego, stosowany często powierzchniowo w celu leczenia oparzeń słonecznych. Badania kliniczne potwierdziły, że oparzenia i rany leczone żelem aloesowym goją się 6 dni szybciej niż te leczone innymi żelami antyseptycznymi.

Miąższ z aloesu stosowany jest także doustnie i wówczas wykorzystuje się jego działanie przeciwcukrzycowe, antyoksydacyjne oraz hepatoprotekcyjne. W Indiach i Ameryce Łacińskiej żel aloesowy jest stosowany doustnie jako środek ochładzający i łagodzący. 

3. Jest także sok ze świeżych liści aloesu drzewiastego oraz ich miazgi. Znajduje głównie zastosowanie w preparatach na odporność, ale także w leczeniu cukrzycy.

Źródło: Fitoterapia i leki roślinne, PZWL, Lamer-Zarawska, Kowa-Gierczak, Nedowrok